Category: Articles

Man in communion with Space

Mars has been a mystery for us from a very long time.
A mystery which always attracted us, the humans on earth.
I also used to listen to the stories of extra terrestrial beings on mars with great interest and enthusiasm. The more I thought about mars, the more mars became a mysterious planet. After watching the movie Koi Mil Gaya, I also used to stare out of my window on many starry nights to see the streak of golden light from mars.

I am proud to say that I am an Indian, the only country to succeed in an expedition to Mars in the maiden attempt. I feel so happy and enthusiastic about the whole procedure that I would like to share some facts about mars.

Mangal means Mars and Yaan means journey

  • It took only 50 months for the people involved to complete the venture.
  • India is the first country which succeeded in Mars expedition in the maiden attempt. Other countries are the USA, the USSR and Europe. 

Why Mars instead of some other planet?

  • 1. Possibility to sustain life
  • . Presence of water particles in the atmosphere of Mars
  • Theory of the presence of methane
  • Similar seasonal conditions
  • Almost similar day and night duration.
    Earth 24 hrs(Mars 24 hrs 39 mins)
  • Mars and earth are in the goldilocks zone
  • Mangalyaan is the cheapest expedition to Mars

Mangalyaan was launched from Bangalore. It entered the earth’s orbit. When it reached the perigee of the first orbit, some excess fuel was fired and with that impetus it entered the second orbit. It continued to follow this same procedure till it reached the 6th orbit. When it reached the 6th orbit’s perigee, it fired the fuel which pushed it to the gravitational pull of the Sun. Thus it entered the heliocentric orbit. 
As it was moving along the heliocentric orbit, the fuel was fired again and the Mangalyaan was injected into the orbit of Mars.

I came to know about all these facts about Mangalyaan, when I joined the Astro club in Trivandrum Planetarium and attended a talk and presentation by the specialists. But I am not happy about the title of the presentation. The title was Man vs Space. I don’t think that is an apt title. We have not sent Mangalyaan to Mars on a fighting mode. We wanted to know more about Mars and we did that because we care for it. So the title, I think should be Man in communion with Space.

But facts being facts we, the children on this planet earth, are still waiting for ETs from Mars.

IT IS OUR DAUGHTER’S WORLD TOO. PLEASE LEAVE THEM ALONE

As a female I am hurt, humiliated and am feeling unsafe for all the members of this gender.
The first thing I saw in the morning was the crying face of a nun who wanted her friend to be given justice. It is not just for the prey ( as they have been referred now) but is for all those who have not been given justice till date for what all they have suffered. Why is justice delayed to some and unwanted protection and discrimination to some? This should STOP. There should not be any more preys and predators here. Enough of all these nonsense. As a mother I want my daughter to be safe, I don’t want her self respect to be hurt, I don’t want to see my daughter to feel humiliated MENTALLY OR PHYSICALLY. My daughter has a right to live her life in dignity without fearing anybody with all her freedom. She should stand up with courage and face the world without the fear of getting insulted, without the fear of being pointed at.
We mothers should (if not anyone else) should react against the atrocities against our daughters, we should fight.
We can all join hands and find a way to fight strongly in our own ways and from our own space.
Our slogan: IT IS OUR DAUGHTER’S WORLD TOO. PLEASE LEAVE THEM ALONE

ഞങ്ങളുടെ ജിനോ!

അവനൊരിക്കലും സീരിയസ് ആയി ഇരിക്കുന്നത് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു… ആരെങ്കിലും മുഖം വീർപ്പിച്ചിരുന്നാൽ, പോയി ചൊറിയുക എന്നുള്ളത്, ഒരു കലയായി കൊണ്ട് നടന്നവൻ.

മറ്റുള്ളവർ പറയുന്ന കിടിലം തമാശകൾക്ക്, പുച്ഛത്തോടെ ഒരു ചിരിയും, സ്വന്തം പൊട്ട തമാശകൾക്ക്, ഏങ്ങി ഏങ്ങി പൊട്ടി ചിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നവൻ.

ഉണങ്ങിയ ശരീരവുമായി വൈകിട്ടു 5 മണിയാവുമ്പോ ദേവാസിൽ കയറി 8 പറോട്ടയും രണ്ട് മുട്ട കറിയും കഴിച്ച്, 5.30ക്ക്‌ ഹോസ്റ്റലിൽ കയറി വന്ന്, 6 മണിക്ക് സ്റ്റഡി time-ൻറെ ബെല്ലടിക്കാൻ വെറും അര മണിക്കൂർ ബാക്കി നിൽക്കെ, “എന്നെ വിശക്കുന്നേ” എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് എന്റെ കയ്യേൽ പിടിച്ച് വലിച്ചെടുത്തു കൊണ്ടോടുന്നവൻ…
ആ അര മണിക്കൂറിൽ കവലയിൽ ചെന്ന്, മറീനയിൽ നിന്ന് ഒരു കപ്പ ബിരിയാണിയും അടിച്ച്, ഒരു ഗോൾഡും വലിച്ച്, തിരിച്ച് ഞങ്ങൾ ഓടി കിതച്ച്‌ റൂമിൽ എത്തുമ്പോൾ, “ഇന്ന് മെസ്സിൽ എന്നതാടാ കഴിക്കാൻ?!” എന്ന് ആകാംഷയോടെ ചോദിക്കുന്നവൻ.

മെലിഞ്ഞൊട്ടിയ നെഞ്ചും അതിൽ പറ്റി പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന മാലയും കാണിച്ച്, chewing gumഉം ചവച്ച് അലസമായി നടന്നവൻ.

കൂട്ട്കാർക്ക് വേണ്ടി എന്ത് സഹായവും ചെയ്യാൻ മടിക്കാത്തവൻ.

അച്ഛൻ അക്കൗണ്ടിലിട്ട് കൊടുക്കുന്ന പൈസ, സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങൾക്കുപരി, മറ്റുള്ളവർക്ക് വേണ്ടി ചിലവാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നവൻ.

ഡ്രൈവിങ്ങിനെക്കാൾ ഭ്രാന്ത് ബൈക്ക് ഓടിക്കാൻ ആയിരുന്നെങ്കിലും, അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹവും, അവർക്ക് കൊടുത്ത വാക്കും പാലിച്ച്, bike-ഇൽ തൊടാത്തവൻ.

അവന്റെ ചേച്ചിമാരെ heroines ആയി കണ്ട് വാതോരാതെ സംസാരിച്ചിരുന്നവൻ.

കോളേജിൽ പിള്ളേര് മുഴുവൻ രണ്ട് gang ആയി തല്ലിപ്പിരിഞ്ഞപ്പോ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വേദനിച്ചവൻ….പിന്നീട് ആ രണ്ട് ഗാങ്ങിലും ഒരേ പോലെ സ്വാധീനവും, അവരോട് ഒരേ പോലെ സ്നേഹവും ഉണ്ടായിരുന്നവൻ.

പകൽ മുഴുവൻ എവിടെപ്പോയാലും, എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉറങ്ങാൻ ഞങ്ങളോടൊപ്പം മാത്രം വരുന്നവൻ.

ആരെയും കൂസാത്ത, എന്തും സാധ്യമാക്കാൻ കെൽപ്പുണ്ടായിരുന്ന, ചങ്കൂറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നവൻ.

മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നവൻ.

ഇന്ന് ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ, നമ്മളെയെല്ലാം ഞെട്ടിക്കേണ്ടിയിരുന്നവൻ.

ഇന്നേക്ക് 11 വർഷം മുന്നേയുള്ള ആ മരവിപ്പിക്കുന്ന രാത്രി… ആദ്യമായി ഞങ്ങളുടെ മുറിയിൽ ഉറങ്ങാൻ വരാതെ, ഒരു കള്ളചിരിയും ചിരിച്ച് നടന്നു പോയിട്ട് പിന്നീടൊരിക്കലും മടങ്ങി വരാത്തവൻ…

ഞങ്ങളുടെ ജിനോ!

ജിനോ വിശ്വനാഥ്.

We still miss you bro!

Be young in our hearts!! Love you!